ร่วมบุกเบิกสร้างสถานปฏิบัติธรรม สถานอมตะธรรมพุทธพรหมปัญโญ สาขาบ้านแยง นครไทย จ.พิษณุโลก

ผู้ถาม : อย่างนี้สร้างส้วมเลยดีกว่าจะได้บุญมาก ๆ

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ : ดีมากเพราะการสร้างส้วมเป็นเหตุให้บรรเทาทุกข์ ทำให้เขามีความสุข ถ้าเราทำให้เขามีความสุข เราก็มีความสุข ถ้าเราทำให้เขาเดือดร้อน เราก็เดือดร้อน

“ปูชา ละภะเต ปูชัง วันทนัง ปฏิวันทนัง” “ผู้บูชาย่อมได้รับการบูชาตอบ ผู้ไหว้ย่อมได้รับการไหว้ตอบ” ถ้าเราอยากถูกด่าก็ไม่ยาก เจอะหน้าใครด่า เดี๋ยวก็ได้ด่าตอบ ใช่ไหม ฉะนั้นถ้าเราสร้างส้วมให้เขามีความสุข ตายแล้วเกิดไปเป็นเทวดาหรือพรหมก็ได้รับความสุขคือไม่ต้องปวดอุจจาระปัสสาวะ เพราะได้รับผลของความสุขไงล่ะ

ผู้ถาม : มีคนพูดว่าถ้าเราได้ทำความสะอาดห้องน้ำห้องส้วมที่วัดจะทำให้การฝึกมโนมยิทธิก็ดี ฝึกแบบเต็มกำลังก็ดี ได้ผลแบบเต็มที่ อันนี้อยากจะเรียนถามหลวงพ่อว่า จะเป็นไปได้ไหมเจ้าคะ ?

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ : เป็นได้ซิ ถ้าเป็นก็ไปได้ จะทำไม นั่นบุญใหญ่ ส้วมนี่ทุกข์อะไรมันหนักเท่า ทุกข์เข้าส้วม นี่จริง ๆ นะเป็นบุญใหญ่มาก และประการที่ ๒ ล้างส้วมล้างห้องน้ำ ในจิตใจก็ล้างไปด้วย คิดไปด้วยว่า ไอ้สิ่งสกปรกนั้นมันมาจากร่างกายคน ร่างกาย คนมันสกปรกแบบนี้ใช่ไหม ร่างกายเลว ๆ แบบนี้ไม่ต้องการมันอีก ถ้าใช้อารมณ์ อย่างนี้เรื่อย ๆ นะ แม้แต่ครั้งเดียวล้าง ๑๐ ห้อง ถ้าคิดห้องเดียวก็ได้แล้ว”

**มีปรากฎความในชาดกดังนี้**

ด้วยอานิสงส์แห่งการถวายสัพทาน สร้างเวจกุฎี (ห้องน้ำ ห้องส้วม) สามารถข้ามพุทธทันดรได้ถึง ๔๐ กัลป ปรากฎความในชาดกดังนี้
……ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทานของสัปบุรุษเหล่านี้ ๘ อย่าง คือ
๑. ให้ของที่สะอาด
๒. ให้ของประณีต
๓. ให้ถูกกาล
๔. ให้ของที่สมควร
๕. เลือกให้
๖. ให้เสมอ ๆ
๗. กำลังให้ยังจิตให้เลื่อมใส
๘. ครั้นให้แล้วปลื้มใจ สัปปุริสทาน
ทานทั้ง ๘ อย่างนี้ประเสริฐยิ่งนักหนา 

ในกาลครั้งนั้น องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าก็สถิตสำราญอยู่ในป่าเชตวันอันเป็นอารามของนายอนาถปิณฑิกมหาเศรษฐีอยู่ในที่ใกล้ ๆ นครสาวัตถี ในกาลครั้งนั้นมีพระยาองค์หนึ่ง ชื่อ มหานามะ เอาธูปประทีปคันธรสของหอม แล้วพาหมู่บริวารทั้งหลายเข้าไปสู่ที่เฝ้าพระสัพพัญญูเจ้า แล้วก็นั่งในที่ควรแห่งหนึ่ง จึงทูลถามพระสัพพัญญูเจ้าว่า “ภนฺเต ภควา” ข้าแต่องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าบุคคลผู้ใดเลื่อมใสศรัทธา มาก่อสร้างสัพทานหลาย ๆ ชนิด ก็จักมีอานิสงส์อย่างใด พระเจ้าข้า “ภควา”

อันว่าองค์สมเด็จพระศาสดาจารย์เจ้าจึงเทศนาว่า ดูกรมหาบพิตร นรชนหญิงชายทั้งหลายมีใจเลื่อมใสศรัทธามาก่อสร้างสัพทานหลาย ๆ ชนิดเป็นต้นว่า ผู้ใดได้สร้างเวจกุฏี (ห้องน้ำ ห้องส้วม) ได้อานิสงส์ถึง ๔๐ กัลป

สัพทานทั้งหลายชนิดเหล่านี้บุคคลผู้ใดมีศรัทธากล้าหาญอาจสละสมบัติออกสร้างวัตถุประสงค์ ดังแสดงมานี้ ก็มีอานิสงส์ผลบุญพูนสุขในชั่วภพนี้และชั่วภพหน้า

อานิสงส์ที่ได้ปัจจุบันนี้ คือ จะไปมาทางใดก็มีคนนับหน้าถือตาไม่ได้เป็นที่รังเกียจของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง มีแต่ผู้อยากให้ร่วมกินร่วมอยู่ทั้งนั้น เราจะเข้าไปสู่สมาคมใด ๆ ก็ไม่ครั้นคร้ามสยดสยองเกรงกลัวต่ออำนาจผู้ใด การทำมาหากินก็สมความมุ่งมาตรปรารถนาสมประสงค์ ครั้นสิ้นบุพกรรมมนุษย์ในโลกนี้แล้ว ก็จะถือเอาตนเมื่ออุบัติขึ้นบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสายามาตุสิตาโดยลำดับ จนถึงพรหมโลก ครั้นจุติจากพรหมโลกลงมาเกิดในมนุษย์โลก ก็ไม่ได้ไปเกิดในหิเนกุลชั่วร้าย และจักได้ไปเกิดในตระกูลท้าวพระยามหากษัตริย์ หรือตระกูลพราหมณ์ผู้มั่งคั่งมั่งมีเศรษฐีกฎุมพีแล้วก็จักได้บารมีแก่กล้า ก็จะได้บ่ายหน้าเข้าสู่เมืองแก้วนิรพาน พอจบธรรมเทศนาแห่งองค์สมเด็จพระพุทธเจ้าลง สมเด็จพระเจ้ามหานามะ ก็ได้ตั้งอยู่ในไตรสรณคมณ์สามส่วนก็ได้ถึงโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันต์